Piaski pustyni, wszechogarniające wydmy, gorąco, niewielkie połacie zieleni... Dokąd Oliver Bowden chce zabrać czytelnika? Co tym razem mu ukaże? "Pustynna Przysięga" to część serii o przygodach asasynów na podstawie gier komputerowych. Kierowana głównie do młodzieży i maniaków gier. Ta książka opowiada o losach ostatnich przedstawicieli Medżajów, obrońców dawnej religii, wartości wyznawanych przez tysiąclecia przez starożytnych Egipcjan, którzy kierowali się zasadą "żyj maat, czyń maat". Co oznacza ta tajemnicza sentencja? Życie w ładzie i harmonii oraz utrzymywanie tego stanu. Osobą powołana do zachowania równowagi na całym świecie był faraon jako pośrednik między ludźmi i bogami. Zatem mamy już odpowiedź. Bowden tym razem zabrał nas na wycieczkę po Egipcie ok. 70 r. p.n.e., gdy na tronie zasiadała dynastia Ptolemeuszy ze stolicą w Aleksandrii.
Medżajowie byli rodem, który strzegł dawnych tradycji, wartości i miejsc kultu, nie pozwalając zniszczyć reliktów przeszłości. Często stawali się opiekunami wyjątkowych miejsc, chroniąc nie tylko ich, ale i mieszkańców okolicy. Odznaczali się odwagą, cenili honor i poświęcenie oraz ciężką pracę. Wiele czasu przeznaczali na trening ciała i umysłu. Nic nie pozostawało bez znaczenia. Medżajowie byli podporą faraona, jego gwardią przyboczną, wysłannikami do zadań specjalnych.
Jednak czym byłby świat bez konfliktów i zatargów? By równowaga została zachowana musi istnieć dobro i zło. Miedżajowie są tu tymi dobrymi. Nie potrzeba było wiele czasu, by ktoś zechciał przeszkodzić im w krzewieniu dawnych ideałów. Tajemny zakon, zgrupowanie, chcąc zburzyć maat i przejąć wiedzę, postanowił zniszczyć filar Egiptu, krok po kroku likwidując jego obrońców.
Bowden stworzył młodzieżową powieść z wątkiem kryminalnym, powoli odsłaniając przed czytelnikiem kolejne tajemnice obydwu stron narastającego konfliktu.
Głównym bohaterem jest nieco zbuntowany nastolatek i jego przyjaciółka, pochodzący ze słynnej oazy Siwa, w której Aleksander Wielki został uznany przez wyrocznię za syna Amona, a tym samym za prawowitego faraona. Oaza... miejsce gdzie skupiało się życie okolicy, kwitł handel i istniała istna mozaika kulturowa.
Co znajdziemy w powieści? Wspomniane już dwa skonfliktowane obozy, ich wzajemne animozje i próby likwidacji, podchody jak w zabawie w kotka i myszkę, konsekwencje rodzinnych tajemnic. W międzyczasie zaplącze się wątek wojowników nubijskich, ich walki ze złem i wypełnieniem starych rytuałów. W "Pustynnej Przysiędze" rozmiłują się kochający militaria i wszelkie opisy walk, tego tu nie brakuje wraz z oddaniem szczegółów.
Do książki raczej już nie wrócę, a Bowdenowi podziękuję za dalsze czytelnicze przygody. To nie była zła powieść, ale im jest się starszym, tym od lektury wymaga się nieco więcej. Książka do przeczytania w chwili nudy lub gdy nic innego nie ma pod ręką, treściowo nie zostaje na dłużej w pamięci.
Bohaterowie mało skomplikowani, przewidywalni, schematyczni. Nie potrafią oczarować. Pozostają obojętni.
Dużo agresji, brutalności, krwi i niepotrzebnych opisów przemocy dotyczącej walk bohaterów. To odstręcza, choć być może wśród młodszych czytelników płci męskiej znajdzie to uzasadnienie. Dla mnie było tego za dużo i za mocno akcentowane.
Czy Wy lubicie serię o asasynach? Co sądzicie o tej części?
